عسل تک نفره کشت چین توسط زنبورهای عسل تولید می شود که شهد و عسل را برای استفاده به عنوان قند جمع آوری می کنند، برای حمایت از متابولیسم برای فعالیت عضلانی در طول جست و جو مصرف می شود یا برای مدت طولانی ذخیره می شود.
به عنوان منابع، زنبورها به بخشی از شهد جمع‌آوری‌شده برای حمایت از فعالیت ماهیچه‌های پرواز که برای برگشت و هضم در نظر گرفته شده است دسترسی پیدا می‌کنند. در آب و هوای سرد یا زمانی که سایر منابع غذایی کمیاب هستند، زنبورهای بالغ و لارو عسل ذخیره شده مصرف می کنند.
با ابداع دسته هایی از زنبورهای عسل برای لانه سازی در کندوهای مصنوعی، مردم توانسته اند حشرات را نیمه اهلی کرده و عسل اضافی را برداشت کنند.
در کندو یا در لانه وحشی، سه نوع زنبور عسل عبارتند از:
یک زنبور ملکه ماده مجرد
تعداد متغیر فصلی زنبورهای بدون سرنشین نر برای بارور کردن ملکه های جدید
20000 تا 40000 زنبور کارگر 11
لانه زنبوری سلول‌های مومی منشوری شش ضلعی را نشان می‌دهد که زنبورها در آن عسل ذخیره می‌کنند.
هنگام خروج از کندو، زنبور عسل شهد غنی از قند را از گل ها جمع آوری می کند، آن را از طریق پروبوسیس خود می مکد و آن را در پروونتریکلوس خود قرار می دهد ، که دقیقاً از پشت به معده غذای او قرار دارد.
در apis mellifera ، معده عسل حاوی حدود 40 میلی گرم شهد یا حدود 50 درصد وزن تخلیه شده زنبور است که می تواند به بیش از هزار گل و بیش از یک ساعت برای پر شدن نیاز داشته باشد. شهد معمولاً 70 تا 80 درصد آب دارد.
آنزیم های بزاقی و پروتئین های غده هیپوفارنکساز زنبور عسل به شهد اضافه می شود تا شروع به تجزیه قندها کند و مقدار آب آن را کمی افزایش دهد. سپس زنبورهای جستجوگر به کندو برمی‌گردند و در آنجا دوباره برگشته و شهد را به زنبورهای کندو منتقل می‌کنند.
زنبورهای کندو سپس از معده عسل خود برای بلع و بازگرداندن شهد استفاده می کنند و به طور مکرر حباب هایی را بین آرواره های خود می دمند تا اینکه تا حدی هضم شود. حباب ها سطح زیادی را در هر حجم ایجاد می کنند و مقداری از آب با تبخیر خارج می شود.
آنزیم های گوارشی زنبور عسل هیدرولیز می شوند، ساکارز را به مخلوطی از گلوکز و فروکتوز تبدیل می کند و سایر نشاسته ها و پروتئین ها را تجزیه می کند و اسیدیته را افزایش می دهد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.